Apulia, dzięki Apulia Film Commission, czyli organizacji finansującej produkcję filmów w regionie, w ostatnich latach stała się scenerią dla wielu filmów. Fundacja działa od 2007, a jej celem jest stworzenie atrakcyjnego środowiska dla produkcji filmowych, a także promocja kultury kinematograficznej w regionie.
Apulia jest tłem przede wszystkim dla filmów włoskich, ale są też zagraniczni reżyserzy, którzy wybierają tę lokalizację do nagrywania scen do swoich dzieł.
Każdego roku w kilku miastach Apulii organizowane są festiwale filmowe. Oto najważniejsze z nich:
- Bif&st Bari International Film Festival – miasto na tydzień zamienia się w sale projekcyjne, które goszczą najlepsze premiery włoskie i światowe ostatniego roku, spotkania z reżyserami i pokazy filmów według wybranej tematyki. Więcej informacji o festiwalu na stronie organizatora.
- Festival del Cinema Europeo – odbywa się w Lecce od 1999 roku, w zeszłym roku gościł Agnieszkę Holland, która odebrała nagrodę za całokształt kariery. Więcej przeczytajcie tutaj.
- Lecce Film Fest – to festiwal kina niezależnego, otwarty dla młodych twórców, dla tych, którzy szukają czegoś alternatywnego w kinie.
- Sudestival w Monopoli – festiwal kina regionalnego, konkurs.
- Salento International Film Festival – odbywa się w niedużej miejscowości w południowym Salento, w Tricase. Trwa 10 dni i kończy się wręczeniem nagród dla najlepszych filmów. Ciekawe, niekomercyjne kino światowe.
Spis treści
Filmy z Apulią w tle
Oglądanie filmów jest jednym ze sposobów na poznanie mentalności bohaterów danego kraju, regionu, itd. Możemy zobaczyć otoczenie – krajobrazy, miasta, miasteczka, poznać charakter ludzi, ich historie, niepokoje, problemy. Takie są właśnie filmy, które przedstawiam poniżej.
Mine vaganti. O miłości i makaronach reż. Ferzan Ozpetek
Reżyser tureckiego pochodzenia, Ferzan Ozpetek, większość fabuł swoich filmów osadził w Apulii. Mine vaganti to film opowiadający losy rodziny pochodzącej z Salento, na południu Apulii. „Nie daj sobie wmówić kogo masz kochać, a kogo nie. Popełniaj własne błędy, zawsze”. Tymi słowami zwraca się babcia, której historię nieszczęśliwej miłości poznajmy we filmie, do wnuka. Chłopak ma odziedziczyć rodzinną fabrykę makaronu, jednak on ma inne plany na życie. Odwiedza rodzinne strony w Lecce, gdzie toczy się akcja filmu, bije się z własnymi myślami, aż w końcu zdradza swój sekret. Humorystyczno-groteskowy dramat z piękną Apulią w tle do zobaczenia także z napisami w języku polskim.
Che bella giornata reż. Gennaro Nunziante
Jedna z kilku komedii, których bohaterem jest Checco Zalone – aktor, komik pochodzący z Apulii, i który zawsze o swoim regionie wspomina, czy to we filmach, czy w performance komediowych. Krytykuje w humorystyczny sposób sytuację polityczno-społeczną we Włoszech. Film Che bella giornata został nagrany w Mediolanie, Polignano a mare i w Alberobello. Na razie dostępny tylko we włoskiej wersji językowej.
Il paese delle spose infelici reż. Pippo Mezzapesa
Dramat opowiadający historię niełatwego dorastania kilku przyjaciół w małym miasteczku niedaleko Taranto – Massafra. Lata 90., codzienne życie leniwie toczące się, przyjaźń, pierwsze miłości, potrzeba zrozumienia świata. Pewnego dnia młoda dziewczyna ubrana w suknię ślubną rzuca się z dachu kościoła, oprócz kilku ran, nic jej się nie stało. Od tego momentu staje się symbolem tajemnicy i obiektem pożądania dla chłopców.
Jak u Pana Boga za piecem reż. Edoardo Winspeare
Ci vediamo domani reż. Andrea Zaccariello
Komedia, sceny do filmu nagrano w Crispiano, niedaleko Taranto. Pewien czterdziestolatek, po wielu porażkach życiowych postanawia przeprowadzić się do małej miejscowości w Apulii, gdzie średnia wieku mieszkańców wynosi 80 lat. Wpada na genialny pomysł otwarcia zakładu pogrzebowego. Jednak staruszkowie mają się bardzo dobrze, i nie wybierają się „na tamten świat”.
